Luc Moyaers is één van de auteurs van het boek. Hij is ooit, in een ver verleden, afgestudeerd als pianostemmer, maar werkt, in het bezit zijnde van de juiste diploma’s, al veertig jaar in de gehandicaptensector. Tot zover een normaal curriculum vitae zou je zeggen? Maar als je weet dat Luc zelf slechtziend is, is hetgeen hij verwezenlijkt, niet zo vanzelfsprekend. “Op 10-jarige leeftijd kreeg ik een CO2 intoxicatie, mijn slechtziendheid is het gevolg van lang zonder zuurstof te zijn geweest. Mijn vader heeft mij toen moeten reanimeren.” Professioneel is Luc actief als opvoeder bij de VZW Wiric te Sint-Truiden.
Waarvoor staat VZW Wiric?
“VZW Wiric is een ondersteuningscentrum voor volwassenen met een mentale beperking. De organisatie wil mensen met een handicap kwaliteitsvolle ondersteuning bieden, de gebruikers hun gevoel van eigenwaarde en zelfredzaamheid vergroten en hun integratie en acceptatie in de samenleving bevorderen. Om dit te realiseren werden er een aantal modules uitgewerkt binnen het aanbod van dagbestedingseenheden, wooneenheden, vorming en vrije tijd. Eén van de dagbestedingseenheden is de groendienst die op verschillende locaties in en om Sint-Truiden actief is. Zo onderhouden wij met de VZW het groen in ‘Het Speelhof’ te Sint-Truiden.”
Jij bent dus, binnen de VZW, vooral actief met de groendienst?
“De groendienst is actief op verschillende locaties. Dit brengt een veelheid aan activiteiten met zich mee, van grof maaiwerk met grote machines tot werken met kruiden, bloemen en groenten. Binnen dit geheel staat ecologisch werken centraal. De groendienst wil zinvol werk leveren, waarbij ook de integratie- en inclusiegedachte belangrijk is. Volwassen personen met een lichte, matige of ernstige verstandelijke beperking kunnen met al hun dromen terecht bij Wiric. We nemen die dromen als vertrekpunt voor onze begeleiding. Natuurlijk tellen ook de dromen van onze medewerkers mee. De droomboom symboliseert zowel ieders verwezenlijkte dromen als de ambities voor de toekomst. De stam van de boom staat voor de stevige basis die gelegd is doorheen de jaren en de motivatie van de medewerkers.”
Het is dus de bedoeling dat dit echt een therapeutische meerwaarde biedt?
“Het is de bedoeling dat mensen met een mentale beperking erop vooruitgaan en dat het hen iets bijbrengt waarop ze later kunnen terugvallen. Kortom, dat het een zinvolle dagbesteding is. Dit proberen we door ze zelfstandig taken te laten uitvoeren.”
Dus voor uzelf is werken in het groen ook therapeutisch?
“Mijn vriendin vraagt me soms of ik het niet beu word. Maar iedere keer opnieuw put ik er terug energie uit. Het voelt niet als werken. Ik kan ook genieten van gewoon rondwandelen en ‘kijken’. Gewoon ‘buiten’ zijn. ‘Zien’ hoe het met de kersen en de pruimen gesteld is. Ik heb altijd al in het groen willen wonen. Ik ben ook compostmeester. Fruitbomen zijn echt mijn ding. Een moestuin ligt me minder omdat dit fijn werk is. Dit is door mijn beperking moeilijker. Kleine dingen zaaien, en als het uitkomt, wat is onkruid en wat niet? Daar heb ik dan echt wel problemen mee. Het is, voor mij persoonlijk, ook te laag tegen de grond.”
Werken in de tuin is voor u persoonlijk dus heel belangrijk?
“Zelfs zo belangrijk dat ik ervoor verhuisd ben. Waar ik nu woon, heb ik een groot stuk grond gevonden en aangezien ik altijd al een hoogstamboomgaard wilde hebben, was dit de uitgelezen plaats. Nu heb ik een hoogstamboomgaard van 65 are met hagen errond om te onderhouden. Dat is voor mij de ‘echte’ beleving. Het is ontspanning en tegelijkertijd geeft het me ook enorm veel energie.”
Loop je ook tegen beperkingen aan als slechtziende?
“Mijn grootste frustratie is dat er veel met computer gebeurt. Op PC werken gaat veel trager voor mij en iets opzoeken waar jullie misschien enkele minuten voor nodig hebben, duurt bij mij al snel 10 à 15 minuten. Met de moderne technieken van tegenwoordig, zoals een smartphone, kan je heel veel opzoeken. Ik ben heel nieuwsgierig en ondernemend aangelegd en daar bots ik wel eens tegen mijn eigen beperkingen aan. In de bibliotheek is ook zeer weinig informatie te vinden omdat weinig blinden en slechtzienden met het onderwerp ‘tuin’ bezig zijn. Literatuur over dit onderwerp vind je ook niet zo eenvoudig terug als ‘daisyboek’.” (nvdr. een daisyboek is een alternatief voor slechtziende mensen of bijvoorbeeld mensen met dyslexie waarvoor het moeilijk is om een boek te lezen.)
Gebruik je als slechtziende hulpmiddelen in de tuin?
“Niet echt, ik ben inventief en probeer het te doen met het materiaal wat ik heb. Behalve als ik iets moet meten. Dan zijn de cijfertjes, zelfs met loep, heel moeilijk waar te nemen. Zodat het allemaal wat langer duurt. Ik zou heel graag van alles met hout willen maken, maar hierover is mijn kennis te klein."
Wil je nog iets belangrijks meegeven aan de lezers om af te sluiten?
“Dat je als slechtziende ook zeer actief kunt zijn en dat je moet bezig zijn met de dingen in het leven die je gelukkig maken, voor mij is dat bezig zijn in open lucht.”
