De wet op de rechten van de patiënt (22/08/2002)
De patiënt, met eerbiediging van zijn menselijke waardigheid en zijn zelfbeschikking en zonder enig onderscheid op welke grond ook, heeft tegenover de zorgverlener recht op kwaliteitsvolle dienstverstrekking die beantwoordt aan zijn behoeften. Het gaat in deze bepaling om de behoeften van de patiënt, niet zijn verlangens, wensen of eisen. De patiënt heeft geen recht op een behandeling waarvoor geen medische indicatie (meer) bestaat. DNR–codes vinden in deze bepaling hun wettelijke grondslag: een behandeling die voor een patiënt medisch zinloos of nutteloos is (geworden), mag (moet zelfs!) worden gestopt. Daarnaast heeft elke patiënt recht op de meest aangepaste zorg om pijn te voorkomen, er aandacht voor te hebben, te evalueren, in aanmerking te nemen, te behandelen en te verzachten.