Onbekend dus onbestaand

In 1946 riepen de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de Verenigde Naties (VN) het recht op gezondheid uit tot een universeel mensenrecht. Het recht op gezondheid betekent niet het recht op gezond zijn, maar het recht op een zo goed mogelijke lichamelijke en geestelijke gezondheid. Het recht op seksuele en reproductieve gezondheid wordt beschouwd als een essentieel onderdeel van het recht op gezondheid en omvat onder andere bescherming tegen seksueel geweld en toegang tot betaalbare en hoogwaardige gezondheidszorg en informatie. Sinds de goedkeuring van het Actieprogramma van de International Conference on Population and Development (ICPD) in 1994, heeft universele toegang tot seksuele en reproductieve gezondheid internationaal meer aandacht gekregen.

Hoewel in de afgelopen jaren verschillende actieplannen van de WHO en VN opriepen om de seksuele rechten en gezondheid van oudere volwassenen te verbeteren, zien we dat dit in de praktijk nog niet altijd gebeurt. Oudere volwassenen worden nog te vaak gezien als aseksueel. Deze deseksualisering van oudere volwassenen zorgt ervoor dat er weinig aandacht besteed wordt aan seksualiteit en intimiteit in onderzoek, beleid en zorg voor oudere volwassenen. Ook wordt er hierdoor verkeerdelijk van uitgegaan dat oudere volwassenen geen slachtoffer kunnen worden van seksueel geweld. Hoewel oudere volwassenen vragen dat zorgverleners zelf het gesprek met hen zouden aangaan over seksualiteit en seksueel geweld, toont onderzoek aan dat zorgverleners dit moeilijk vinden en niet weten hoe ze hieraan moeten beginnen.

Hier willen Anne Nobels en Els Messelis met dit boek verandering in brengen. Zowel Anne als Els hechten veel belang aan een holistische benadering van seksualiteit en seksueel geweld, waarin de oudere volwassene als mens centraal staat. Ze willen met dit boek individuele zorgverleners op weg helpen om deze holistische benadering toe te passen in hun dagelijks werk met oudere volwassenen.